Στη μετεωρολογία, Tέλεια Kαταιγίδα αποκαλείται ένα σπάνιο καιρικό φαινόμενο το οποίο μετά από μια τέλεια συσχέτιση παραγοντικών δυνάμεων προκαλεί αποτέλεσμα πολλαπλά βαρύτερο του απλού αθροίσματός τους και μεταβάλει όλα τα δεδομένα στην περιοχή όπου εκδηλώνεται. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται μεταφορικά για να περιγράψει τη χείριστη εκδοχή (worst-case scenario) μιας κατάστασης από συνδυασμό ανεπιθύμητων παραγόντων.
Μεταφέροντας τους πιο πάνω όρους στις Eλληνοτουρκικές σχέσεις, ένας τέτοιος συνδυασμός δυνάμεων βρίσκεται σε διαδικασία πλήρους ανάπτυξης, με πρωταρχικό στοιχείο τη χαρακτηριστική αποχαλίνωση της τουρκικής επιθετικότητας. Η Τουρκία κυβερνάται από ένα ανεξέλεγκτο πλέον ισλαμικό καθεστώς, που πολλαπλασιάζει και αναβαθμίζει ποιοτικά τις εχθρικές ενέργειές του, από τη Θράκη και το Αιγαίο έως την Κύπρο, δοκιμάζοντας τα όρια των αντιδράσεων των Ενόπλων μας Δυνάμεων, του κρατικού μηχανισμού, του πολιτικού συστήματος, ακόμη και της κοινής γνώμης. Απτές αποδείξεις για την κλιμάκωση της πολεμικής ρητορικής της τουρκικής κυβέρνησης και της επιχειρησιακής δράσης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων αποτελούν η αποτροπή της προσέγγισης στα Ίμια της Κ/Φ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ στην οποία επέβαινε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας στις 28 Ιανουαρίου, ο διεμβολισμός του ΠΑΘ ΓΑΥΔΟΣ στις 12 Φεβρουαρίου, η de facto ματαίωση μέρους του προγράμματος γεωτρήσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας με την επιβολή ναυτικού αποκλεισμού στο Οικόπεδο 3 της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στα τέλη Φεβρουαρίου και, πρόσφατα, το μεθοριακό επεισόδιο της σύλληψης του Ανθυπολοχαγού Άγγελου Μητρετώδη και του ΕΠΟΠ Λοχία Δημήτρη Κούκλατζη στο προγεφύρωμα του Κάραγατς. Και, σαν να μην ήταν αρκετή η καθημερινή επίδειξη στρατιωτικής ισχύος, η Τουρκία πλέον υιοθετεί τακτικές υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδας, προβαίνοντας σε κατ’ ουσία πολεμικές ενέργειες χωρίς τη χρήση πυρός και παράλληλα αξιοποιώντας την υποδαύλιση των εθνοτικών εντάσεων, τον κυβερνοπόλεμο, την εκμετάλλευση της εικόνας, των ψευδών ειδήσεων και του φόβου, ακόμη και τη χρήση του δικαίου ως όπλου, ιδίως με το νομικό ένδυμα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.
Πέραν όμως του εκτροχιασμού των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, η Άγκυρα έχει επιλέξει να αμφισβητήσει παλαιές συμμαχίες και υφιστάμενες συνεργασίες και να αποποιηθεί τις ευθύνες που απορρέουν απ’ αυτές. Έχει αποφασίσει να πορευθεί μόνη της σε ένα κατά τα λοιπά ιδιαίτερα δύσκολο και εν πολλοίς επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον, οπλισμένη με υπερβολική αυτοπεποίθηση και καθησυχασμένη τόσο από την πολιτική κατευνασμού της Δύσης, όσο και από τη στρατηγική προσέγγισης της Ρωσίας. Αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις πρόσφατες δηλώσεις του απερχόμενου Υπουργού Εξωτερικών της Κύπρου Ιωάννη Κασουλίδη ο οποίος, απελευθερωμένος ίσως από το βάρος της θέσης του, αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ «είχαν προειδοποιήσει την Κυπριακή Δημοκρατία από καιρό, ότι εξ αιτίας των μη καλών τους σχέσεων με την Τουρκία, δε θα μπορούσαν να ασκήσουν την επιρροή τους». Οι δε δημόσια και επαναλαμβανόμενα εκφρασμένες θέσεις του Πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα για «πιθανά αθέλητα περιστατικά» στο Αιγαίο εμπεριέχουν το σαφές μήνυμα-προειδοποίηση ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι πλέον σε θέση να αποτρέψει μία ενδεχόμενη στρατιωτική εμπλοκή μεταξύ των δύο κρατών. Με δεδομένο ότι η γείτονα έχει εισέλθει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, στο τέλος της οποίας τοποθετούνται χρονικά οι διπλές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 2019, η κλιμάκωση των τουρκικών εχθρικών ενεργειών βρίσκεται προ των πυλών.
Απέναντι σ’ αυτήν την απειλή, ο Ελληνισμός διέρχεται μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή της ιστορικής διαδρομής του, η οποία επιβάλλει επιτέλους τη χάραξη μίας Υψηλής Στρατηγικής που θα αποβλέπει, μεταξύ άλλων, στην αποδοτική αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Η προσπάθεια περιλαμβάνει τη λήψη δύσκολων, ενδεχομένως και επώδυνων αποφάσεων, και πρέπει να είναι συνολική, εθνική. Όλοι οι Έλληνες ενωμένοι, σε Ελλάδα και Κύπρο, πάνω από κομματικές γραμμές και μακριά από διχαστικές φωνές, πρέπει να συμβάλουμε, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις και τις δυνατότητές του, στην αντιμετώπιση της κατάστασης, με εθνική ομοψυχία. Είναι πλέον ώρα να γίνει κοινή συνείδηση η ανάγκη στήριξης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Εθνικής Φρουράς, προκειμένου να καλυφθούν κενά του αμυντικού συστήματός τους. Έμπρακτα μηνύματα αποφασιστικότητας προς αυτή την κατεύθυνση είναι η συμβολική αύξηση της θητείας στον Ελληνικό Στρατό κατά τρεις μήνες, ούτως ώστε να εξισωθεί με αυτήν στο Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία καθώς και η άμεση εκκίνηση του προγράμματος αναβάθμισης των μαχητικών αεροσκαφών F-16, το οποίο αποτελεί την κορυφαία προτεραιότητα διακλαδικά. Και, επειδή δε νοείται εθνική χωρίς ατομική προσπάθεια, πρέπει όλοι μας να συναισθανθούμε την κρισιμότητα των στιγμών και να συνειδητοποιήσουμε πως η αντιμετώπιση της Tέλειας Kαταιγίδας ξεκινά με την ατομική υπέρβαση: Απαιτείται όλοι να διυλίζουν τις πληροφορίες που λαμβάνουν και αναμεταδίδουν, να προσέχουν από ποιον ενημερώνονται και πώς εκφράζονται δημόσια, να διακρίνουν και να αποκρούουν την τουρκική προπαγάνδα και να προστατεύσουν την εθνική ενότητα.
