Γιατί η Άγκυρα επιδεικνύει τέτοια ανυπομονησία για την κατάργηση του καθεστώτος θεωρήσεων εισόδου (βίζα) για τους Τούρκους υπηκόους και απειλεί να μπλοκάρει τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης; Όπως υποστηρίζει ο Robert Fisk σε χθεσινό του άρθρο στον Independent, ασφαλώς ο Recep Tayyip Erdogan επιθυμεί να διατηρήσει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και να πετύχει την εκταμίευση των €3 δισ. της συμφωνίας αλλά πρώτιστο μέλημά του είναι η αντιμετώπιση του Κουρδικού ζητήματος, παρέχοντας διέξοδο σε μερικά από τα 16 εκατομμύρια κουρδικού πληθυσμού να εγκαταλείψουν τη χώρα και να μεταβούν στην Ευρώπη. Με το τρόπο αυτό, «ο σουλτάνος απαλύνει το κουρδικό πρόβλημα με τη γενναιοδωρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και “τουρκοποιεί” περαιτέρω το έθνος», γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος, συγκρίνοντας ευθέως την σημερινή Τουρκία με τη ναζιστική Γερμανία, το μοναδικό κράτος που έτρεφε αισθήματα θαυμασμού για τον Μουσταφά Κεμάλ και τους ομοίους του που κατέσφαξαν 50.000 Κούρδους και Αλεβίτες μεταξύ 1937 και 1938.
Η παραπάνω άποψη ενισχύεται άλλωστε και από το γεγονός ότι η ισλαμική κυβέρνηση προωθεί τη μαζική απαλλοτρίωση κατοικιών στις κουρδικές περιοχές στο πλαίσιο μιας ευρύτερης κοινωνικής μηχανικής που έχει στο επίκεντρό της την ολοκληρωτική αναδιαμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων στη νοτιοανατολική Τουρκία και όχι μόνο. Δεν είναι άλλωστε λίγοι οι παρατηρητές που κάνουν ευθέως λόγο για κεντρικό σχεδιασμό αλλοίωσης της πληθυσμιακής σύνθεσης στη νοτιοανατολική Τουρκία μέσω αντικατάστασης των «άθεων» Κούρδων από σουνίτες πρόσφυγες της Συρίας.
