Έχουμε πολλές αναφερθεί στο γεγονός ότι οι Καταδρομείς πρωτοπορούν. Μας έχουν συνηθίσει άλλωστε. Ακολουθώντας πιστά την «παράδοση» της πρωτοπορίας, οι Κύπριοι Καταδρομείς υλοποιούν ακόμα ένα πρόγραμμα αναβάθμισης υφιστάμενου οπλισμού σε μια προσπάθεια να μείνουν σε επαφή με τις διεθνείς εξελίξεις εν μέσω των στενότατων οικονομικών πλαισίων. Μετά την πιλοτική αναβάθμιση τυφεκίων εφόδου vz.58 της Εθνικής Φρουράς, με την οποία επιχειρείται να καλυφθεί το κενό στον συγκεκριμένο τομέα μέχρις ότου υλοποιηθεί ένα ολοκληρωμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα, παρακάτω παρουσιάζεται αντίστοιχη προσπάθεια που αφορά στην προσπάθεια δημιουργίας ενός αξιοπρεπούς τυφεκίου Ακροβολιστού που να καλύπτει έστω και στοιχειωδώς την κρίσιμη και απαιτητική αυτή ανάγκη.
Όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα, το proof of concept έγινε αθόρυβα και μέσω προσωπικών εξόδων ορισμένων στελεχών των Καταδρομών που πάντα υπό την σκέπη και την στήριξη της Διοίκησης Καταδρομών (ΔΚΔ) εξετάζουν λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα ή ανάγκες χωρίς κατ’ ανάγκη να προσκρούουν στις αγκυλώσεις της πανταχού παρούσας γραφειοκρατίας.
Εμπνευσμένες και στοχοπροσηλωμένες διοικήσεις, κάθε κλιμακίου, που δεν διστάζουν να εφαρμόσουν την διαχρονική αρχή του «always listen to the men on the ground» είναι πολλές φορές το σημείο κλειδί για να προωθηθεί μια ιδέα ή μια εργασία προερχόμενη από τους εκτελεστές, τους καθ’ ύλην αρμόδιους, τους «men on the ground». Το αποτέλεσμα αυτής της εργασίας, που για χάρη του άρθρου και σε αντιστοιχία με τα διεθνή πρότυπα, θα το ονομάσουμε G3DMR (Designated Marksman Rifle) θα είναι το αντικείμενο της παρουσίασης αυτής.
Η αρχική ιδέα για την αναβάθμιση ήταν αποτέλεσμα των αδυναμιών του υφιστάμενου συνδυασμού G3A3/Steiner 4X24 να ανταποκριθεί στα όλο και πιο απαιτητικά σενάρια των ασκήσεων της ΔΚΔ αλλά και της σταδιακής απαξίωσης των υλικών λόγω παλαιότητας και καταπόνησης από την σκληρή χρήση. Έτσι συντάχθηκαν οι απαιτήσεις που έπρεπε να καλυφθούν και εκπονήθηκε ένα μίνιμουμ κριτηρίων που έπρεπε να πληροί η όποια αναβάθμιση λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι δεν μπορούσαν να γίνουν μόνιμες μετατροπές στα τυφέκια αλλά και το κόστος που έπρεπε να παραμείνει σε διαχειρίσιμα επίπεδα.
Συγκεκριμένα, κύριο σημείο αναβάθμισης έπρεπε να αποτελέσει η διόπτρα. Με προτεραιότητα το φωτιζόμενο βαλλιστικό σταυρόνημα και το δυνατό καλύτερο συντελεστή φωτεινότητας. Επίσης μεγάλη σημασία δόθηκε στην επιλογή ενός ρυθμιζόμενου κοντακίου και αντίστοιχου ποιοτικού δίποδα. Τα υπόλοιπα ήρθαν να δέσουν και να συμπληρώσουν το σύνολο.
Ως διόπτρα επιλέχθηκε η Steiner Μ536. Αν και δεν αποτελεί κορυφαίο δείγμα διόπτρας Ακροβολιστού εντούτοις η σχέση κόστος προς απόδοση είναι αρκετά καλή. Στα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της είναι το φωτιζόμενο βαλλιστικό σταυρόνημα για αποστάσεις μέχρι 700 μέτρα. Οι ρυθμίσεις φωτεινότητας, εκτός από θέσεις ημέρας και χαμηλού φωτισμού, έχουν και θέσεις για χρήση με ΔΝΟ γεγονός που επιτρέπει μελλοντικά η διόπτρα να συνδυαστεί με κάποιο προσάρτημα Νυχτερινής Σκόπευσης. Με βάρος 508 γρ. προσφέρει ένα στιβαρό σύνολο ενώ συνοδεύεται από βάση ταχείας απελευθέρωσης για ράγες picatinny. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρεία προσφέρει την διόπτρα σε μεγέθυνση x5 και x3 καθώς και με σταυρόνημα τόσο για 5,56 όσο και για 7,62. Είναι σημαντικό επίσης να τονιστεί ότι το φωτιζόμενο σταυρόνημα επιτρέπει την εφαρμογή της αρχής BAC (Bindon Aiming Concept) δηλαδή της δυνατότητας να σκοπεύσει ο χειριστής σε αποστάσεις CQB κρατώντας και τα δύο μάτια ανοιχτά ώστε ο εγκέφαλος να παντρεύει το φωτιζόμενο σταυρόνημα με την πραγματική εικόνα από το μάτι που δεν βρίσκεται πίσω από την διόπτρα.
Μαζί με την Μ536 αποκτήθηκε, επίσης από την Steiner το μικρό reflex MRS. Αυτό, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, μπορεί να τοποθετηθεί πάνω από την κυρίως διόπτρα προσφέροντας μια άμεση λύση για εμπλοκές CQB και λειτουργώντας ταυτόχρονα ως εφεδρικό σκοπευτικό για το όπλο. Εδώ να προσθέσουμε ότι για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα απόστασης eye relief και ύψους πάνω από την κάννη για την διόπτρα επιλέχθηκε όπως αφαιρεθεί το κλισιοσκόπιο του τυφεκίου.
Επόμενο σημαντικό απάρτιο αποτέλεσε το πλήρως ρυθμιζόμενο κοντάκι SRS της ισραηλινής CAA. Το κοντάκι συνδυάστηκε με ένα από τους σωλήνες ΑR-15 της ίδιας εταιρείας ώστε να επιτρέψει στον χειριστή πλήρη ρύθμιση τόσο κατά μήκος, όσο και καθ’ ύψος και μήκος παρειάς και ύψος πέλματος. Η δυνατότητα προσαρμογής του κοντακίου στα σωματομετρικά χαρακτηριστικά του χειριστή επιτρέπει την λήψη της βέλτιστης δυνατής θέσης βολής και την συνέπεια στην εφαρμογή του πυρός.
Εξίσου μεγάλη σημασία στην τακτική ακρίβεια των βολών παίζει και το δίποδο. Και λίγοι μπορούν να προβάλουν επιχειρήματα κατά των κορυφαίων δίποδων της εταιρείας Harris όπως του μοντέλου SBRS που επιλέχθηκε. Η δυνατότητα ρύθμισης καθ’ ύψος και ο πλήρης έλεγχος στις πλευρικές κλίσεις αλλά και η θετικότατη παραμονή σε κλειστή ή ανοιχτή θέση επιτρέπει την μέγιστη ακρίβεια από τις θέσεις πρηνηδόν ή από στήριγμα.
Για να αποκτηθεί ένας βαθμός προσαρμοστικότητας στις αποστολές επιλέχθηκε να αλλαχθεί και ο χειροφυλακτήρας και πάλιν από την CAA. Οι τρεις ράγες picatinny σε ώρα 3, 6, 9 επιτρέπουν, εκτός από την προσαρμογή του διπόδου, και την προσαρμογή παρελκόμενων προς υποστήριξη της αποστολής σύμφωνα με τις απαιτήσεις του χειριστή. Ως τέτοια έχουμε την κοντή εμπρόσθια χειρολαβή SVG της CAA, τακτικούς φακούς και καταδείχτες LASER από τα ήδη υφιστάμενα στην ΔΚΔ.
Επίσης αποκτήθηκαν προσαρμοστήρες για τοποθέτηση ΟΝΥΠΑΣ στην ράγα picatinny ώστε να δίνεται και δυνατότητα βολών ακριβείας και την νύχτα, αν και σε μικρότερες αποστάσεις απ’ ότι την μέρα. Παρά την επιθυμία της ΔΚΔ για απόκτηση των απαρτίων σε χρωματισμούς γαιωδών αποχρώσεων αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω μη διάθεσης από την εταιρεία όλων των υλικών σε ίδια χρώματα. Έτσι προτιμήθηκε η «μη τακτική» επιλογή του μαύρου με την λύση των βαφών παραλλαγής στο σύνολο του όπλου.
Αν και το αποτέλεσμα απέχει από το να χαρακτηριστεί ιδανικό σίγουρα εμπίπτει στην κατηγορία του «αρκετά καλού». Και όταν το αρκετά καλό δύναται να επιτευχθεί με περιορισμένους οικονομικούς πόρους τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί επιτυχημένο. Το G3 είναι ένα τυφέκιο μάχης που προσφέρει ακρίβεια με κοινά πυρομαχικά της τάξης των 3-4 ΜΟΑ. Αν και φαντάζει υπερβολική, είναι υπεραρκετή για να έχει ο Ακροβολιστής ικανοποιητική τακτική ακρίβεια σε επιχειρησιακές συνθήκες και πάντα στα πλαίσια της Ομάδος που υποστηρίζει. Με λιγότερο από 70 εκατοστά διασπορά στα 700 μέτρα, ο Χειριστής μπορεί με κατάλληλη εκπαίδευση να επιτύχει ένα ποσοστό πέραν του 70% επιτυχίας κατά ανθρώπινου στόχου στις μέγιστες αποστάσεις εμπλοκής, υπό προϋποθέσεις. Η συνεχής προσπάθεια της ΔΚΔ για βελτίωση, με κάθε δυνατό τρόπο δείχνει σε όλους ότι πράγματι, ο Τολμών Νικά.
Αναδημοσιεύεται με άδεια από το περιοδικό Δούρειος Ίππος
