Μετά την είσοδο σε μαζική παραγωγή των ρουκετών Cirit αλλά και τις εξελίξεις στο πρόγραμμα της «οικογένειας» βαλλιστικών βλημάτων Yildirim, η τουρκική εταιρεία Roketsan παρουσίασε πρόσφατα δύο νέα προϊόντα.
Το πρώτο εξ αυτών είναι η νέα καθοδηγούμενη ρουκέτα TR-300 Tiger ή Kasirga-G, για τους εκτοξευτές F-302T, δηλαδή το τουρκικό έκδοχο του κινεζικού WS-1A/B. Η νέα αυτή ρουκέτα καθοδηγείται μέσω GNSS (δορυφορική καθοδήγηση, σε συνδυασμό με σύστημα αδρανειακής ναυτιλίας/INS, σύμφωνα με κάποιες πηγές) και, κατά τον κατασκευαστή, παρουσιάζει CEP της τάξης των <10μ. Το μήκος τους πυρομαχικού είναι 5,25μ. και το συνολικό του βάρος 585 κιλά. Εξ αυτών, τα 105 κιλά προέρχονται από την πολεμική κεφαλή (50 κιλά εκρηκτικού και τα υπόλοιπα προσχεδιασμένων μεταλλικών θραυσμάτων σφαιρικού σχήματος) με φονική ακτίνα της τάξης των 60 μέτρων. Το μέγιστο βεληνεκές της Kasirga-G είναι 120χλμ. και το ελάχιστο 30χλμ., ενώ ο κινητήρας της χρησιμοποιεί υγρά καύσιμα. Η ανάπτυξή της είχε ξεκινήσει το 2011 και ολοκληρώθηκε πρόσφατα, ενώ η ύπαρξή της αποκαλύφθηκε τον περασμένο Ιούνιο.
Το δεύτερο προϊόν αποκαλύφθηκε από την Roketsan μόλις προ ημερών, σε έκθεση αμυντικού υλικού στην Πολωνία. Πρόκειται για την καθοδηγούμενη ρουκέτα TRG-122 ή Sakarya-G, για τους ΠΕΠ T-122 των 40 σωλήνων των 122mm. Χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο καθοδήγησης με την Kasirga-G (δηλ. GNSS, με τον πελάτη να μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στο δίκτυο GPS και το ρωσικό GLONASS). Βασίζεται στις υπάρχουσες μη κατευθυνόμενες ρουκέτες TR-122/TRB-122 και ζυγίζει 72 κιλά. Τα 18,4 εξ αυτών ανήκουν στην πολεμική κεφαλή που μπορεί να είναι είτε εκρηκτική (HE, με φονική ακτίνα 20μ.), είτε θραυσματογόνος (με μεταλλικά σφαιρίδια φονικής ακτίνας 30μ.). Το μέγιστο βεληνεκές της νέας ρουκέτας είναι 35χλμ. και το ελάχιστο 16χλμ. Λόγω της αυξημένης ακρίβειάς της ωστόσο, υπολογίζεται ότι χρειάζονται 15 φορές λιγότερες τέτοιες ρουκέτες σε σχέση με τις συμβατικές μη κατευθυνόμενες ώστε να καλυφθεί μια δεδομένη περιοχή έκτασης 200τ.μ. Σε πρόσφατες δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν στο πεδίο του Karapinar, βλήθηκαν συνολικά δέκα TRG-122 με πραγματική κεφαλή επιδεικνύοντας CEP από 3 έως 18μ. Η ανάπτυξη της Sakarya-G προβλέπεται ότι θα έχει ολοκληρωθεί έως τα μέσα του 2017 και το αμέσως επόμενο βήμα για τον κατασκευαστή θα είναι η απόκτηση νατοϊκής πιστοποίησης/κωδικοποίησης για επίτευξη εξαγωγών και εντός του ΝΑΤΟ.
Αναμφίβολα πρόκειται για δύο πολύ σημαντικές εξελίξεις, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι η απόκτηση των νέων αυτών πυρομαχικών από τον Τουρκικό Στρατό, θεωρείται βέβαιη. Με αυτά, η απειλή που αντιπροσωπεύουν οι πολυάριθμοι τουρκικοί ΠΕΠ μέσου και μεγάλου βεληνεκούς, αυξάνεται σημαντικά. Την ίδια ώρα, λόγω έλλειψης κονδυλίων αλλά και άλλων αγκυλώσεων, στον Ε.Σ. βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη η κατάσταση. Για τους μεν πολύτιμους και αξιόπιστους, αλλά ξεπερασμένους στην παρούσα τους μορφή ΠΕΠ RM-70, δεν έχει δρομολογηθεί ούτε ένα στοιχειώδες και οικονομικό πρόγραμμα αναβάθμισης. Για τους δε MLRS εξακολουθεί να ισχύει το πολύπλοκο ζήτημα των πυρομαχικών, όπου αφενός το όριο ζωής των υπαρχόντων λήγει και τυχόν επαναπιστοποίησή τους απαιτεί πολλά χρήματα, αφετέρου στην εξίσου ακριβή λύσης της απόκτησης νέων υπάρχουν πολλοί και σύνθετοι περιορισμοί (λόγω διεθνών Συνθηκών για τα όπλα διασποράς υποπυρομαχικών) ενώ απαιτείται και η αναβάθμιση των υπαρχόντων εκτοξευτών για την αξιοποίησή τους.
Πάντως, ως προς το ζήτημα της καταλληλότητας του είδους της πολεμικής κεφαλής των νέων πυρομαχικών που προσφέρονται σήμερα για τα MLRS, σημειώθηκε πρόσφατα μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Ο λόγος για την ολοκλήρωσης των δοκιμών ανάπτυξης και πιστοποίησης της νέας καθοδηγούμενης ρουκέτας GMLRS-AW (AW: Alternative Warhead) των 227mm. Το μέγιστο βεληνεκές της νέας ρουκέτας είναι 65-70χλμ (αν και η Lockheed Martin συνεργάζεται ήδη με την Aerojet για την ανάπτυξη ενός νέου πυραυλοκινητήρα -πρόγραμμα GMLRS+/GMLRS-ER- που υπόσχεται μέγιστο βεληνεκές 120χλμ. και ήδη δοκιμάζεται). Το πρόγραμμα ανάπτυξής της (AWP) ξεκίνησε επισήμως στις αρχές του 2012 και με την πρόσφατη ολοκλήρωση των δοκιμών αποδοχής, κατόπιν και της παράδοσης ορισμένων παρτίδων προ-παραγωγής, το πυρομαχικό θα μπει σε μαζική παραγωγή λαμβάνοντας και κωδικοποίηση από τον Αμερικανικό Στρατό. Είναι συμβατό με τους ΠΕΠ Μ-142 ΗΙΜΑRS και Μ-270A1 MLRS (αλλά, όπως και οι υπόλοιπες ρουκέτες GMLRS, όχι με τους αρχικούς M-270 που διαθέτει ο Ε.Σ.), ενώ παραμένει αδιευκρίνιστο τι ισχύει για τους αντίστοιχους εκτοξευτές ευρωπαϊκής κατασκευής. Όπως φανερώνει και η ονομασία της, πρόκειται για μια προσπάθεια αντικατάστασης των κεφαλών υποπυρομαχικών, ακριβώς για να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα που ανακύπτουν με τις Συνθήκες μη διάδοσης τέτοιων όπλων. Έτσι GMLRS-AW φέρει πολεμική κεφαλή βάρους 90 κιλών, με περίπου 160.000 προσχηματισμένα θραύσματα (σχήματος μικρής ράβδου) βολφραμίου. Λόγω του υλικού κατασκευής τους, τα θραύσματα αυτά επιτυγχάνουν υψηλότατες διατρητικές επιδόσεις εναντίον μιας γκάμας στόχων. Συγκεκριμένα, η αποτελεσματικότητά τους εναντίον προσωπικού και αθωράκιστου ή ελαφρά θωρακισμένου υλικού είναι παρόμοια ή και μεγαλύτερη σε σχέση με τις βομβίδες που διασκόρπιζαν οι κεφαλές υποπυρομαχικών, ενώ εξαλείφεται και το ζήτημα των μη εκραγέντων υποπυρομαχικών. Για στόχους με βαριά θωράκιση ωστόσο, πιθανότατα θα εξακολουθεί να αναζητείται αποτελεσματικότερα λύση. Στο πλαίσιο αυτό ήδη εξετάζεται η ανάπτυξη μιας νέας εκδοχής της GMLRS-AW όπου, αντί των ράβδων βολφραμίου, θα φέρονται «έξυπνα» υποπυρομαχικά, όπως εκείνα του SMArt-155 (που χρησιμοποιεί ήδη ο Ε.Σ. στα Α/Κ πυροβόλα PzH-2000).
