Ο Ερντογάν, σε τηλεοπτικό του μήνυμα της 30ης Μαΐου, απαίτησε από τις γυναίκες της Τουρκίας να εγκαταλείψουν τα μέτρα αντισύλληψης, τονίζοντας χαρακτηριστικά: Θα πολλαπλασιάσουμε τους απογόνους μας. Λένε για πληθυσμιακό σχεδιασμό και έλεγχο γεννήσεων. Καμία μουσουλμανική οικογένεια δεν πρέπει να υιοθετεί τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που κατακεραυνώνει τις γυναίκες που αρνούνται να αποκτήσουν πολλά παιδιά˙ το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Είναι γνωστό πως ο Τούρκος Πρόεδρος αλλάζει διαρκώς θέσεις, πότε φλερτάροντας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πότε απορρίπτοντάς την, πότε συμμαχώντας με τους Αμερικανούς κατά του ISIS και πότε ενισχύοντάς το, πότε υποστηρίζοντας τη Χαμάς και πότε επιδιώκοντας την επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ, πότε συντηρώντας την αντοχή του Ιράν έναντι των κυρώσεων και πότε λογίζοντας τα κράτη του Κόλπου ως σουννίτες συμμάχους. Μολαταύτα, όταν αναφέρεται σε δημογραφική αποτυχία εννοεί την κάθε του λέξη.
Οι κουρδικές οικογένειες της Τουρκίας εξακολουθούν να έχουν τρία και τέσσερα παιδιά η κάθε μία, την ώρα που οι τουρκικές έχουν λιγότερα από δύο: το 2040, οι περισσότεροι νέοι της Τουρκίας θα προέρχονται από κουρδικά σπίτια. Ίσως, λοιπόν, οι πολιτικές κυβιστήσεις του Ερντογάν, να οφείλονται σ’ αυτήν ακριβώς την αγωνιώδη δημογραφική μάχη ενάντια στο αναπόφευκτο.
Η αξιολόγηση των πρόσφατα δημοσιευμένων πληθυσμιακών δεδομένων καταδεικνύει πόσο πολύ έχει ανοίξει η ψαλίδα, μεταξύ Τούρκων και Κούρδων. Παρά τις συνεχείς προτροπές του Ερντογάν στο όνομα της τουρκικής γονιμότητας, η ραγδαία πτώση των γεννήσεων στις επαρχίες που οι Τούρκοι αποτελούν την πλειοψηφία συνεχίζεται, ενώ οι Κούρδοι διατηρούν έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς γεννήσεων παγκοσμίως.
Σύμφωνα με την Turkstat, την επίσημη τουρκική στατιστική αρχή, οι τουρκικές επαρχίες με τους μικρότερους ρυθμούς γεννητικότητας βρίσκονται στα βόρεια και βορειοδυτικά της χώρας, όπου οι γυναίκες γεννούν κατά μέσο όρο 1,5 παιδί, την ώρα που στις νοτιοανατολικές επαρχίες (που οι Κούρδοι αποτελούν την πλειοψηφία) οι ρυθμοί γεννήσεων κυμαίνονται μεταξύ 3,2 και 4,2 παιδιά ανά γυναίκα.
Περισσότερο ανησυχητικά είναι τα στατιστικά στοιχεία για τους γάμους: μεταξύ 2001-2015, οι γάμοι που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, μειώθηκαν κατά 30% και περισσότερο από 40% στην πρωτεύουσα Άγκυρα. Οι περισσότερες από τις βόρειες και βορειοδυτικές επαρχίες παρουσιάζουν μείωση πάνω από το μισό στον αριθμό των γάμων: οι γυναίκες δεν αρνούνται απλώς να κάνουν παιδιά – αρνούνται και να παντρευτούν. Αυτή ακριβώς η βουτιά, προοιωνίζει ακόμη μικρότερη γεννητικότητα στο μέλλον, βαθαίνοντας περισσότερο το προαναφερόμενο δημογραφικό χάσμα και κάνοντας την παρούσα γεωγραφική διαμόρφωση της Τουρκίας, μη βιώσιμη.
Απόδοση μέρους του άρθρου «Turkey’s demographic winter and Erdogan’s duplicity: Spengler» του David P. Goldman από το Asia Times
