Αφρίν: μια ματιά στις τουρκικές δυνάμεις εισβολής (3)

0
2287

Γράφει ο Ευστάθιος Παλαιολόγος

Συμπληρώνουμε το βασικό μας άρθρο (εδώ) για τις τουρκικές δυνάμεις στο Αφρίν με μερικά ακόμη σχόλια σε φωτογραφίες από την τελική φάση της επιχείρησης.

1. Δυο φωτογραφίες με ουλαμούς Α/Κ πυροβόλων Firtina. Άξιο προσοχής το ραντάρ μέτρησης αρχικής ταχύτητας βλήματος που διακρίνεται στην πάνω φωτογραφία. Επίσης, οι δύο κεραίες Σ/Α είναι ενδεικτικές κάποιου συστήματος C2 ή άλλου μεταφοράς δεδομένων για χρήση σε στοχοποίηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα Firtina δεν διακρίνεται κανενός είδους πανοραμικό περισκόπιο, ενδεικτικό του ότι πιθανότατα ο μόνος τρόπος σκόπευσης του πυροβόλου είναι το αυτόματο σύστημα τάξης, αδρανειακό ή δορυφορικό. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το ότι τα αναχώματα είναι πλέον ικανού ύψους ώστε να προστατεύουν τα πυροβόλα από πυρά ευθυτενούς τροχιάς όπως τα κατευθυνόμενα ΑΤ βλήματα.

2. Αναβαθμισμένα Sabra Μ-60Τ1. Πέρα από το σύστημα αυτοπροστασίας που έχουμε ήδη σχολιάσει, δηλαδή τους δέκτες προειδοποίησης LASER στον πύργο και το πανοραμικό σύστημα επιτήρησης του περιβάλλοντος χώρου ακριβώς από πάνω τους, διακρίνουμε στο πίσω δεξί φτερό αντίστοιχο σύστημα επιτήρησης σκάφους, πιθανότατα για χρήση από τον οδηγό σε οπισθοπορεία κλπ.

Άλλο χαρακτηριστικό της αναβάθμισης είναι το RWS SARP της Aselsan και η κατάργηση του πυργίσκου του αρχηγού πληρώματος. O πυργίσκος του αρχηγού είναι ένα από τα πρώτα στοιχεία που τροποποίησαν οι Ισραηλινοί στις σχετικές αναβαθμίσεις του Μ-60. Ένας από τους λόγους ήταν ότι ο πυργίσκος ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος για τον αρχηγό πληρώματος, διότι λόγω της ελαφράς θωράκισης η τυχόν προσβολή του κατέληγε πάντα σε διάτρηση. Αυτό, σε συνδυασμό με το μέγεθος του, οδήγησε σε κατάργησή του. Περιέργως οι Τούρκοι είχαν επιλέξει να τον διατηρήσουν στα δικά τους Sabra, μέχρι τώρα.

3. Δύο φωτογραφίες από Leopard 2A4. Στην δεύτερη διακρίνεται η προσπάθεια βελτίωσης της παραλλαγής με φυσική βλάστηση, όταν τα βαμμένα σε ερημικούς τόνους άρματα εισήλθαν σε δασωμένες περιοχές.

Επίσης, ένας σχολιασμός περί των τακτικών χρήσης των αρμάτων από τους Τούρκους: Κυκλοφορούν στο διαδίκτυο απόψεις ότι οι Τούρκοι δεν εφάρμοσαν τις αρχές χρήσης των ΤΘ κλπ, γι αυτό κι έχουν απώλειες κοκ… Στην πραγματικότητα, οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν άριστα τα ΤΘ. Οι απώλειες είναι αναπόφευκτες: αν δε θέλεις απώλειες, απλά δεν πολεμάς. Ο πόλεμος συνεπάγεται απώλειες. Οι σωστές τακτικές μπορεί να τις μειώσουν αλλά όχι να τις μηδενίσουν. Όσοι σχολιαστές αναφέρονται σε αποτυχία μαζικής χρήσης ταχυκίνητων ΤΘ σχηματισμών, προφανώς ξεχνούν το είδος επιχειρήσεων που διεξάγεται. Στο Αφρίν δεν υπάρχει οργανωμένος ισοδύναμος αντίπαλος σε οργανωμένο ΠΟΤ το οποίο θα επιχειρήσουν να ανατρέψουν τα άρματα. Ο αντίπαλος βρίσκεται διασκορπισμένος, σε μη γραμμική διάταξη, χωρίς συμπαγείς σχηματισμούς. Εδώ τα άρματα δρουν διαφορετικά: σαν μέσο υποστήριξης του ΠΖ από σχετικά ασφαλείς αποστάσεις. Οι απώλειες των Τούρκων σε άρματα ήταν σχετικά ελαφρές.

4. Αντιαρματική τάφρος (;) που προφανώς απέτυχε να σταματήσει τους Τούρκους. Πριν από λίγες βδομάδες κυκλοφόρησαν φωτογραφίες από προώθηση γεφυροφόρων αρμάτων προς την Συρία. Σε κάθε περίπτωση, κώλυμα που δεν προστατεύεται από αποτελεσματικά πυρά είναι ωσάν να μην υφίσταται.

5. Διαδικασία απογείωσης μίνι-UAV τύπου Altinay της Aselsan το οποίο σταδιακά αντικαθιστά τα BayraktarB σε επίπεδο Τάγματος (ή και Λόχου;) Η χρήση ΜΕΑ από τους Τούρκους έχει αποκτήσει μαζικό χαρακτήρα σε όλα τα επίπεδα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το γεγονός ότι ο χειριστής φέρει αλεξίσφαιρο προσάρτημα στο κράνος του, ενώ διακρίνεται και χειροβομβίδα στο γιλέκο του ενδεικτικό της εγγύτητας του προς τα σημεία των συγκρούσεων. Στο κράνος διακρίνεται επίσης ένας φακός X-300V της Surefire.

6. Στοιχείο Τούρκων των Ειδικών Δυνάμεων, πιθανότατα SAT του Ναυτικού αν κρίνουμε από την Multicam και τα Μ-4. Σε πρώτο πλάνο, το Μ-4 φέρει διόπτρα Trijicon ACOG. Η χρήση διοπτρών με μεγέθυνση ως βασικό σκοπευτικό Τυφεκιοφόρου γίνεται όλο και πιο δημοφιλής. Αν και καμία διόπτρα με μεγέθυνση δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα σκοπευτικά ερυθρής κουκίδας στις αποστάσεις CQB (μέχρι και τα 100μ) εντούτοις πολλοί προτιμούν την δυνατότητα μεγέθυνσης κυρίως για λόγους θετικής αναγνώρισης στόχου (ΡΟΙ – Positive ID) και όχι τόσο για λόγους σκόπευσης ακριβείας. Σε αποστάσεις CQB πιθανόν χρησιμοποιούν μεθόδους όπως την BAC (Bindon Aiming Concept). Το επόμενο βήμα για σκοπευτικά γενικής χρήσης πιθανότατα είναι οι διόπτρες μεταβλητής μεγέθυνσης.

7. Ένας Ελεύθερος Σκοπευτής των Ειδικών Δυνάμεων με JNG-90 των 0,308’’στην πλάτη του.

8. Η φωτογραφία, που ενδεχομένως είναι προϊόν φωτομοντάζ, απεικονίζει προφανώς μια προσβολή στόχου από αεροπορικό όπλο, ενώ ο στρατιώτης (που πιθανότατα ανήκει και αυτός στο Ναυτικό) χειρίζεται συσκευή κατάδειξης/στοχοποίησης και λειτουργεί σαν Παρατηρητής ΠΒ/Αεροπορίας (JTAC). Τα παρελκόμενα του κράνους έχουν ήδη περιγραφεί παραπάνω. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το Μ-4 με σιγαστήρα της Surefire, γεμιστήρα 60 φυσιγγίων της Surefire, διόπτρα ΕLCAN Spectre DR και LASER AN/PAQ-15. Επίσης, ο μαύρος γεμιστήρας στα αριστερά πιθανότατα είναι Magpul PMag των 40 φυσιγγίων.

9. Τούρκοι των Ειδικών Δυνάμεων προσκολλημένοι σε δυνάμεις «αντικαθεστωτικών». Ο εικονιζόμενος στο κέντρο φέρει Μ-4, γεγονός πιθανότατα ενδεικτικό ανώτερου αξιωματικού. Στο αριστερό του βραχίονα/αγκώνα διακρίνεται ένα Foretrex 401 της Garmin και πίσω από το Admin Panel του ένα κινητό με power bank (;).  Χαρακτηριστικές οι γαλάζιες λωρίδες στα μπράτσα για σκοπούς IFF.

O δεύτερος δεξιά, φέρει ΗΚ33 και κρατά ένα tablet. Η χρήση τέτοιων συσκευών έχει γενικευτεί καθώς είναι χρησιμότατα «αυτοσχέδια» εργαλεία «C4I». Ο κίνδυνος από πλευράς ασφάλειας πληροφοριών/επικοινωνιών εξαρτάται από τις σχετικές δυνατότητες του αντιπάλου (εδώ ανύπαρκτες) και τα προγράμματα κρυπτασφάλισης που χρησιμοποιούν οι συσκευές. Σε περίπτωση χορήγησης από την υπηρεσία πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι τέτοιες προβλέψεις έχουν γίνει.

10. Τούρκοι αστυνομικοί των Ειδικών Δυνάμεων. Η χρήση τέτοιων μονάδων έχει να κάνει κυρίως με τις σαφώς ανώτερες ικανότητες και εμπειρίες τους σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις.
Διακρίνουμε στον οπλισμό τους Μ-4 και
Sig 516 (το ένα με βομβιδοβόλο HGL-1 της Penn Arms), ενώ δεξιά διακρίνεται ένα Minimi.