Πιστοποίηση νέων ραντάρ της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας

32
1067
Η έκδοση Anka-B. Πίσω από τη θυρίδα του εμπρόσθιου σκέλους του συστήματος προσγείωσης διακρίνεται ο θόλος του ραντάρ Sarper, ενώ στο ρύγχος παραμένει και ο πυργίσκος EO/IR AselFLIR-300T.

Την ώρα που η ελληνική αμυντική βιομηχανία -πλην ορισμένων ιδιωτικών εταιρειών που αποτελούν λαμπρή εξαίρεση- φυτοζωεί, η αντίστοιχη τουρκική συνεχίζει να αναπτύσσεται ραγδαία και να παρουσιάζει νέα προϊόντα σχεδόν σε κάθε τομέα. Λίαν προσφάτως υπήρξε σημαντική πρόοδος στην διαδικασία εξέλιξης δύο νέων συστημάτων ραντάρ που, αν και στα μάτια του μέσου παρατηρητή δεν εντυπωσιάζουν όπως τα διάφορα πυραυλικά συστήματα ή τα πολεμικά πλοία, αναβαθμίζουν κάθετα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των φορέων τους και, κατά συνέπεια, την απειλή που αυτοί αντιπροσωπεύουν.

Το πρώτο σύστημα εξ αυτών είναι το ραντάρ MİLDAR της εταιρείας Meteksan που προορίζεται για τα επιθετικά ελικόπτερα T-129Β ΑΤΑΚ,  και το οποίο ξεκίνησε δοκιμές εδάφους το προηγούμενο διάστημα. Η εταιρεία ανέλαβε την ανάπτυξη του συστήματος βάσει συμβολαίου που της ανατέθηκε τον Ιούνιο του 2013 και το οποίο προβλέπει την παράδοση των πρώτων επιχειρησιακών ραντάρ στον Τουρκικό Στρατό, την περίοδο 2018-2019. Το MİLDAR είναι ένα χαμηλής πιθανότητας υποκλοπής ραντάρ χιλιοστομετρικού κύματος, που λειτουργεί στη μπάντα Ka και προσφέρει στο ελικόπτερο-φορέα του δυνατότητες ναυτιλίας και σκόπευσης 360 μοιρών ακόμη και εναντίον κινούμενων στόχων, υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Έχει εμβέλεια 8 χιλιομέτρων και, μεταξύ άλλων, διαθέτει διαμορφώσεις παρακολούθησης εδαφικού αναγλύφου (TF/TA), συνθετικού διαφράγματος (SAR) και ανάστροφου συνθετικού διαφράγματος (ISAR). Προς το παρόν, κατά τη διάρκεια των επίγειων δοκιμών το ραντάρ φέρεται σε έναν εκ των δύο εξώτερων υποπτερυγικών φορέων του ελικοπτέρου T-129B, αλλά αργότερα πιθανότατα θα επιδιωχθεί η προσαρμογή του σε ειδική βάση πάνω από το κύριο στροφείο. Εάν αυτό δεν καταστεί εφικτό (λόγω βάρους και όγκου), θα προκαλέσει σοβαρά επιχειρησιακά μειονεκτήματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η ένταξη σε υπηρεσία του συνδυασμού T-219B/ MİLDAR σε μεγάλους αριθμούς, εξαλείφει τα όποια επιχειρησιακά πλεονεκτήματα απολάμβανε η ελληνική Αεροπορία Στρατού με τα -ελάχιστα- ραντάρ AN/APG-78 Longbow επί ελικοπτέρων AH-64DHA Apache. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι σήμερα ο Τουρκικός Στρατός έχει παραλάβει 18 T-129B (πέραν των 9 αρχικών Τ-129A EDH, τα οποία δεν έχουν δυνατότητα βολής κατευθυνόμενων όπλων). Το τελευταίο εξ αυτών παραδόθηκε μόλις στις 2 Δεκεμβρίου 2016, ενώ  εντός του 2017 αναμένονται πρόσθετες παραδόσεις. Μετά το πρόσφατο αποτυχημένο πραξικόπημα, υπήρξαν φήμες ότι για μια έκδοση του T-129 ενδιαφέρεται και η Τουρκική Αστυνομία (!), κάτι που όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα.

Το δεύτερο νέο ραντάρ εγχώριας ανάπτυξης είναι το ελαφρύ Sarper της Aselsan, του οποίου οι δοκιμές πιστοποίησης στο ΜΕΑ Anka-B, ολοκληρώθηκαν πρόσφατα. Το εν λόγω ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (SAR) λειτουργεί στη μπάντα X και φέρεται να έχει μέγιστη εμβέλεια εντοπισμού σταθερών ή κινούμενων στόχων, τα 37 χιλιόμετρα. Διευκρινίζεται ότι η έκδοση Anka-B φέρει ταυτόχρονα ραντάρ SAR και συγκρότημα αισθητήρων EO/IR επί πυργίσκου. Η νεότερη έκδοση Anka-S πιθανότατα θα φέρει μόνο ένα εκ των δύο φορτίων κάθε φορά, αλλά επιπλέον διαθέτει υποδομή SATCOM σε ειδικό θόλο στο εμπρόσθιο άνω τμήμα της ατράκτου ενώ μελλοντικά ίσως προστεθεί και ικανότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου. Υπενθυμίζεται ότι το Anka-B έχει παραγγελθεί ήδη από την Τουρκική Αστυνομία (2 συστήματα με 6 αεροχήματα συνολικά και δικαίωμα προαίρεσης για άλλα 3 συστήματα με 9 αεροχήματα) ενώ και το Τουρκικό Ναυτικό έχει εκφράσει ζωηρό ενδιαφέρον για την απόκτησή του, εκτιμώντας ιδιαίτερα τον συνδυασμό EO/IR αισθητήρων και ραντάρ σε κοινή πλατφόρμα. Από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι και σήμερα, το Anka-B έχει ολοκληρώσει μια μεγάλη διαδικασία πτήσεων πιστοποίησης, επιδεικνύοντας μέγιστο ύψος πτήσης 31.000 ποδών και μέγιστη αυτονομία 27 ωρών.

Από την πλευρά της, η Τουρκική Αεροπορία έχει παραγγείλει 10 αεροχήματα της έκδοσης Anka-S. Το πρωτότυπο της εν λόγω έκδοσης στις 25 Σεπτεμβρίου 2016 πραγματοποίησε με επιτυχία πλήρως αυτοκατευθυνόμενη πτήση διάρκειας 2,5 ωρών, για να ακολουθήσει μια σειρά πτήσεων με πλήρως λειτουργικό σύστημα SATCOM.  Τα πρώτα δύο Anka-S προβλέπεται να παραδοθούν στην Τουρκική Αεροπορία τον Μάρτιο του 2017 για να ακολουθήσουν άλλα τέσσερα εντός του ίδιου έτους και ακόμη τέσσερα το 2018. Λόγω καθυστερήσεων στην πιστοποίηση του νέου εγχώριου συγκροτήματος ΕO/IR τύπου CATS που θα φέρουν τα Anka-S, τα δύο πρώτα αεροχήματα του τύπου θα εφοδιαστούν προσωρινά με το Star Safire 380-HDL FLIR, αν και οι Αμερικανικές Αρχές απαγόρευσαν την πώληση στην Τουρκία της έκδοσης του συστήματος με ενσωματωμένο καταδείκτη λέιζερ. Αντίστοιχες καθυστερήσεις σημειώνονται και στην ολοκλήρωση της ανάπτυξης εγχώριου κινητήρα για τα αεροχήματα αυτά και έτσι μόνο τα έξη τελευταία θα παραδοθούν εξαρχής εφοδιασμένα με αυτόν. Υπενθυμίζεται πως σήμερα η Τουρκική Αεροπορία επιχειρεί περιστασιακά  με τέσσερα Anka-A/B που τυπικά ανήκουν στην ΤΑΙ. Η πρώτη τους επιχειρησιακή αποστολή πραγματοποιήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016 και όλα διαθέτουν τον υπέρβαρο πυργίσκο AselFLIR-300T που θα αντικατασταθεί από τoν -μόλις 54 κιλών- προαναφερθέντα CATS. Σύμφωνα με τα όσα έχουν ανακοινωθεί μέχρι σήμερα, τα 10 νέα Anka-S θα παραδοθούν στην 173 Filo (που παλαιότερα επιχειρούσε με φωτοαναγνωριστικά RF-4E) της 7ης AJṺ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενδιαφέρον για την απόκτηση τριών αεροχημάτων της συγκεκριμένης έκδοσης έχει εκδηλώσει και η ΜΙΤ. Πρόσφατα δε, το SSM ανέθεσε στην ΤΑΙ πρόγραμμα ανάπτυξης ενός νέου εγχώριου MEA, κατηγορίας HALE αυτή τη φορά, υπό την ονομασία Akinci.